Ulice miasta

Są to ulice miasta Shell, z pełnią straganów, ludzi rozmawiających ze sobą, bawiących się dzieci i tym podobnych. Jest tutaj dość spokojnie ze względu na bazę Marines, przez co na twarzach ludzi często widać spokój.

Tak, tak to świetny pomysł. Przytaknęła podążając za chłopakiem. Właśnie- chłopakiem? Haward-san.. mogę zapytać ile masz lat..? Spojrzała na niego z zaciekawieniem. A! Znaczy nie zrozum mnie źle. Poprawiła się za chwilę. Nie chcę nas porównywać czy coś w tym stylu.. po prostu wyglądasz dość młodo... znaczy coś w moim wieku.. Poza tym, rozmawiamy dość długo, a nie zwróciliśmy uwagi na podstawy, poznania drugiego człowieka... Spojrzała na towarzysza. Przepraszam znowu się rozgadałam...

Nic nie szkodzi. A co do wieku... skończyłem niedawno 18 lat. Ale masz rację, Risa, powinniśmy trochę o sobie wiedzieć. W końcu prawdopodobnie będziemy współpracować przez pewien czas w Marines. Uśmiecham się lekko. Słyszałem kiedyś, że pytanie o wiek kobiety nie jest zbyt mądre, więc tego nie robię. Mimo wszystko... mam teraz ja pewne pytanie... Spoglądam na Risę z zaciekawieniem. Co cię napawa takim entuzjazmem?

Eh więc jestem starsza? Nie, nie powiem mu o tym.. bo nie zechce się mną zajmować.. zaśmiała się w duchu. To brzmi co najmniej dziwnie..
Ah.. tak jak myślałam.. to przeszkadza, prawda lub Cię denerwuje. Jeśli tak to powiedz słowo, a postaram się być mniej..um.. "energiczna". Przerwała na chwilę swoją przemowę, bo jej uwagę przykuł piękny naszyjnik z perłą. Kawaii... Przyjrzała mu się. A przepraszam. Zamyśliłam się. Powiedziała spoglądając z powrotem na Hawarda. Więc co do samego entuzjazmu... Zaczęła powoli stonowanym głosem, tak jakby patrzenie na naszyjnik ją uspokoiło. Lepiej nazwać to "nadmiarem energii". Zaśmiała się. Pamiętam, że w dzieciństwie zawsze to wszystkim sprawiało kłopoty.. krótko mówiąc byłam nieznośnym dzieckiem.

Jakbym słyszał siebie. Też byłem kłopotliwy, ale z zupełnie innych powodów. Także się śmieje, lecz zaraz przestaje, jednak uśmiech nie spełzł mi z twarzy. Patrzę po prostu w kierunku, w którym spojrzała Risa. Naszyjnik z perłą, jeszcze szerzej się uśmiecham. Widzę, że masz pewne pociągi do luksusu... W takim razie to już jest pewien powód do awansu. Patrzę na nią z zabawnym podejrzeniem. Kapitan na pewno zarabia więcej od rekruta, który wczoraj wstąpił do Marines... Na chwilę przerywam, bo przechodzimy koło sklepu szkutniczego. Przyglądam się towarom przez chwilę, zastanawiając się, jakich użyć, po czym nagle odwracam się do Risy. Popatrz... zdaje się, że nie tylko ty masz problem z zamyśleniem. Stwierdzam, chichocząc.

Nie po prostu lubię oglądać takie rzeczy, wiesz nie ma się takich luksusów na co dzień jeśli się mieszka w siero.. Jaki ładny piesek! Niemalże wykrzyczała obracając się by spojrzeć na psa który przechodził obok. Mamy podobne problemy zaśmiała się. Jestem głodna gdzie jest jakiś bar..? Rozgląda się nerwowo. Uhu...

~Siero?~ Wpadło mi to słowo w ucho. ~Zdaje się, że ukrywa sekrety... ale chyba nie będę się o to wypytywał.~ Udaje że nie zwróciłem uwagi. ~Powie mi to kiedy indziej.~ Zamiast tego odpowiadam na inne pytanie Risy. Tu! Wskazuje na lokal koło nas, który się okazuje restauracją. Wchodzimy?

Tak tak oczywiście! Jej twarz rozpromieniała. Jak zwykle cieszyła się jak małe dziecko. Usiadła przy jednym ze stolików i rozejrzała się po pomieszczeniu. Lubię takie miejsca. Powiedziała do Hawarda. Bo nienawidzę gotować może nawet nie umiem.. zaśmiała się.

Gotowanie nie jest takie złe... Uśmiecham się lekko. Są znacznie gorsze rzeczy. Jak na przykład retoryka czy etyka. Można na lekcjach wprost zasnąć. Chichoczę, siadając naprzeciwko Risy. Po chwili podchodzi kelnerka, podając menu.
Co podać? Pyta się po jakimś czasie.
Poproszę rybę z ziemniakami, do tego filiżankę herbaty, a dla Pani... Spoglądam pytająco na dziewczynę.

.. a dla mnie.. Zamyśliła się studiując menu. O! Poproszę to. Powiedziała uśmiechając się od ucha do ucha i wskazując na dość długą nazwę z której wyróżniał się jedynie wyraz "grzyby". I sok porzeczkowy. Dodała po chwili już nie co poważniej. Nie zwracaj uwagi na moje zachowanie, naprawdę zrozumiem jeśli będzie Ci za mnie wstyd. Zaśmiała się. A teraz tak na poważniej niż zwykle. Zaczęła po chwili podpierając ręką podbródek. Uśmiech nie zszedł z jej twarzy. Ciekawi mnie ten test. Jeśli będzie trudny, albo na siłę.. to najprawdopodobniej go nie zdam. W sumie to zawszę mogę spróbować gdzieś indziej niż w Marines.

Eee, nie przejmuj się. Uwierz w siebie! A dzięki temu przejdziesz test i na admirała. Wciąż się uśmiecham. Wątpię jednak, czy to będzie taki test... Założyłbym się bardziej, że będzie nacisk na współprace i inteligentne zagrania. W końcu nie jesteśmy głupią zgrają piratów, nie? Znów się śmieje.

Głupią zgrają piratów" Oni myślą o nas podobnie. Zaśmiała się. Czasami nie wiadomo kto jest tym dobrym, a kto złym. Kto jest mądry a kto nie i tak dalej... zaczęła leniwie. Jej entuzjazm jakby zaczął słabnąć. Nie wiem dlaczego, ale czuję się nie wyspana. Ziewnęła zasłaniając usta. Zaśmiała się. Wyprostowała i jeszcze raz rozejrzała się po pomieszczeniu. Obserwowała ludzi. Więc czym się zajmujesz? Zapytała się po dłuższej chwili, wyglądała jakby nie była pewna czy już o to pytała.

~Nie wiadomo kto złym, a kto dobrym... Może i tak, nie ma w świecie czarnych i białych, nawet wśród Marines są sztuki bardziej przypominające beczki niż strażników prawa.~ Myślę o naszym przełożonym. Słysząc pytanie lekko jestem zaskoczony. W sumie nie zajmuje się profesjonalnie niczym, ale interesuję się szkutnictwem i modelarstwem. A ty? Pytam się z ciekawością. ~Energetyczna... jasne.~

Szkutnictwem i modelarstwem? Czyli statkami. To musi być naprawdę ciekawe zajęcie. Pewnie doskonale się na tym znasz. Więc sprzątanie statków nie powinno sprawiać Ci problemów. Zaśmiała się. W końcu skoro się tym zajmujesz to statki muszą być Twoją pasją. Zamilkła na chwilę. Przepraszam trochę się rozgadałam. Więc co do mnie to możesz powiedzieć, że jestem przedszkolanką. Chyba nawet da się poznać po moim zachowaniu . zaśmiała się.

Ooo, z tego też się da wyżyć. A co do sprzątania statków to chyba ty byłabyś lepsza... W końcu przedszkolanka musi często zmywać, czyścić i szorować niż szkutnik w całym swoim życiu. Śmieje się lekko, lecz przestaje, kiedy przychodzi jedzenie. ~O nareszcie!~ Koło Risy zostają położone grzyby w jakimś sosie i cięte na równe kawałki, a przede mną ryba i filiżanka herbaty. Dziękuję! Kłaniam się kelnerce, płacąc 500 beli za swoje danie i Risy. No to smacznego! Uśmiecham się, zabierając się do jedzenia.

Hehe co racja to racja. Zaśmiała się.
Dziękuję podziękowała kelnerce za podane danie. I Tobie też dziękuję. Nie musiałeś za mnie płacić. Uśmiechnęła się delikatnie. Smacznego. Sama wzięła się za swoje jedzenie. Pyszne T^T

Cóż... zawsze mnie uczono, że jeśli się z dziewczyną idzie do restauracji, to płaci się za nią. Odpowiadam z lekkim sarkazmem, próbując ryby. ~Mmmmm, pyszna... To chyba jakiś morkuszcz? Albo nasdacz?~ Zastanawiam się, jedząc powoli.

.. I na dodatek dobrze wychowany. Uśmiechnęła się. Skarb swoich rodziców.
skupiła się wyłącznie na jedzeniu. Zamyśliła się nad tym co ma jeszcze kupić. A miała sporo. Nawet jeśli nie uda mi się z testem, zawsze mogę znaleźć inną pracę. Kto wie może nawet gdzieś tu. Muszę kupić jakieś ubrania.. i .. wymieniała sobie w myślach. Kiedy skończyła jeść podziękowała i poczekała na towarzysza.

Kończę podobnie jak Risa jedzenie, lecz zanim wstaję najpierw delektuje się herbatą. ~Uwielbiam herbatę... tak dawno jej nie piłem.~ Ze wzruszenia aż mi się łzy w oczach zrobiły. Ta chwilowa przyjemność kończy się z wypiciem ostatniej kropelki. No to co, Risa, idziemy? Razem czy osobno? Pytam się dziewczyny o zdanie.

Dla mnie nie ma to znaczenia. Chyba się nie zgubię .. chyba. Wyszła przed lokal. Z resztą myślę, że jak się rozdzielimy może nam to szybciej pójść. Później chcę trochę odpocząć i takie różne. A z resztą jak znajdziesz jakieś ciekawe miejsce to liczę na to, że mi później powiesz. Chociaż pójście we dwójkę też nie jest złe. Więc?

No cóż... Proponuję pójście razem. We dwójkę zawsze raźniej jest. Uśmiecham się. No i się nie pogubimy w tym mieście. W końcu jesteśmy pierwszy raz i nie znamy go w ogóle. A jeśli chciałby ktoś cię napaść, to ja cię obronię. Ostatnie zdanie wypowiadam raczej żartobliwym tonem. Ale pozwolę ci pierwszej wybierać. Gdzie chcesz iść?

Więc jeśli nie muszę się bać o swoje życie, to zechciałabym najpierw pójść tam. Wskazała na sklep z książkami. A później to już przed siebie. Zaśmiała się. Ruszyła przodem. Sklep nie był daleko- znajdował się na rogu ulicy. Dlatego niemal zaraz dziewczyna się w nim znalazła.

Hmmm, świetnie, pasuje mi też. ~W sumie muszę się zaopatrzyć w parę książek o szkutnictwie.~ Uśmiecham się lekko. ~Potem przydałby się zestaw nowych narzędzi.~ Tam wraz z Risą oglądam książki, przeglądam przede wszystkim książki związane ze statkami. Po chwili podnoszę głowę. Znalazłaś coś interesującego? Pytam się z ciekawością.

Dziewczyna trzymała w ręku dwie książki. Jedna grubą z napisem "Historia wyspy.." a drugą- cieńszą z mapą na okładce. Tak coś znalazłam. Uśmiechnęła się. A Ty? Zapytała kierując się do kasy.

Tak! Podnoszę książki, a na okładkach można zobaczyć tytuły. "Od liny do slupa, czyli jak zbudować coś z niczego", "Zrób to sam część 654: Jak zbudować fregatę? Egzemplarz krok po kroku z modelem", "365 sposobów wiązania liny" oraz "Sosna, świerk, dąb, czyli szkutnictwo od deski". To co, idziemy do kasy? Pytam się. Czy jeszcze chcesz coś kupić?