Obszar dość długi, bo mierzący w najkrótszym miejscu pięć kilometrów do centralnej siedziby i siedemnaście w najdłuższym. Często do szybkiego poruszania używa się tu niedźwiedzi polarnych, które pomimo bycia znanymi ze wielkiej wrogości do ludzi tu są bardzo miłe i łatwe do oswojenia. Miś taki może pokonać w ciągu dnia dwadzieścia kilometrów bez odpoczynku, lecz do kolejnej wędrówki potrzebuje pięciu godzin odpoczynku.
Na tym terenie od czasu do czasu można spotkać bardzo silny i mroźny wiatr z południa. Rzeźba terenu jest bardo urozmaicona. Można trafić tu na wąwozy, puste tereny, podziemne jaskinie itp. itd.
Przede wszystkim należy uważać na dwa typy zwierząt-groguny i seratty.
Groguna to wysoki na dwa-trzy metry niedźwiedź o czarnej sierści i długich pazurkach. Żywi się głównie mięsem, poluje osobno, bądź w grupach maksymalnie liczących dwóch osobników. Rozumieją mowę ludzką, lecz nie potrafią na nią reagować. Poruszają się powoli i ociężale, ale ich uderzenie zdolne jest powalić kilku rosłych mężczyzn,a wytrzymałość często przekracza pojęcie przeciętnego człowieka. [Nie możliwy do oswojenia]
Seratty to ptaki podobne do sokołów tyle, że szybsze i zwinniejsze. Używają jedynie dziobów i pazurów, są przebiegłe i trudne do rozgryzienia, ale za cokolwiek do jedzenia zrobią wszystko. [Możliwe do oswojenia na krótki czas]
