Devias - miasto portowe

Niewielkie miasto, w którym umiejscowiony jest port. Samo Devias znajduje się na południowym brzegu wyspy. Czasami zatrzymują się tu Marines, zdarza się to jednak raczej rzadko. W Devias jest za to wielu drobnych rzezimieszków i dowodzących nimi "szefów" małego kalibru.


Morok przechadzał się ulicami miasta. Rozglądał się, wzrokiem poszukując znajomych twarzy i skinieniem głowy pozdrawiając ich właścicieli. Sam złotowłosy uśmiechał się szeroko.

Przechadzał się ulicami w poszukiwaniu czegoś, ale sam dokładne nie widział czego. Kapelusz zasłaniał mu lekko oczy, ale tylko trochę zwężał obraz jaki widział. Wpatrując się w ziemię szedł czasami zderzając się z przechodniami, gdy lekko uderzył barkiem Morok`a przewrócił się na ziemię, a nakrycie głowy spadło tuż koło niego. Podniósł wzrok i spojrzał na "przeszkodę" uśmiechnął się lekko i zaczął czyścić swój kapelusz.

Morok spostrzegł upadek osobnika.
- Ach... bardzo przepraszam! Jestem taki nieuważny... - powiedział z wyglądającym na prawdziwy uśmiechem wstydu na twarzy, kłaniając się nisko. Przy okazji wyciągnął dłoń, by pomóc wstać nieznajomemu.

Przyjął pomoc i wstał nakładając kapelusz ponownie na głowę
- Tak... Nimen... - skinął lekko głową i poprawił kapelusz, który prawie spadł mu z głowy.
- Przepraszam... szukam przygód, ale potrzebuję nawigatora... znasz jakiegoś? - zapytał spoglądając na widoczną w oddali tratwę zacumowaną przy jakimś niewiele większym statku.

Morok usłyszał słowa nieznajomego. Zamyślił się, patrząc w niebo.
- Nawigator... powiadasz? - zapytał z lekkim uśmiechem na ustach. Po chwili zwrócił twarz ku Nimenowi.
- Nazywam się Morok i myślę, że mogę Ci pomóc... - powiedział, kłaniając się lekko.

- Tak? Kto to taki? - zapytał widocznie zainteresowany tym nawigatorem, uśmiechnął się szerzej i zwrócił twarz ku Morok`owi
- Tylko czy się zgodzi, i gdzie płynąć? - powiedział już raczej sam do siebie z mniejszym zainteresowaniem. Nie obchodziło go gdzie ma płynąć czy co robić, byle było ciekawie.

Morok uśmiechnął się.
- Zgodzi się na pewno. Co do tego zaś, gdzie płynąć... chyba najlepiej wpierw byłoby odwiedzić słynną Baratie. Słyszałem, że jedzenie podawane w tej pływającej restauracji przewyższa wszystko, czego można skosztować na lądzie - powiedział złotowłosy, przekrzywiając głowę.

Przełknął głośno ślinę i przeskakiwał z jednej nogi na drugą. Dobre jedzenie to to czego potrzebował.
- To chodźmy po niego - powiedział gotowy do biegu po nawigatora. Czuł, że może to być początek przygody.

Złotowłosy przymknął oczy i westchnął z uśmiechem na ustach.
- Nimenie, osobą, której poszukujesz, jestem ja. Zgadzam się jednak, że potrzeba ruszać - powiedział w końcu. Odwrócił się i zaczął powoli iść w stronę wybrzeża.

- Szybciej, szybciej - delikatnie popychał go w plecy by szybciej się ruszał. Jeżeli miała być przygoda to nie mógł dłużej czekać. Ciekawiło go co znajdzie, z kim będzie walczył czy może kogo pozna, ale najpierw musiał zjeść to dobre jedzenie.

Morok przyspieszył kroku, uśmiechając się na gorączkową niecierpliwość nowopoznanego towarzysza. Przyspieszył tak, że Nimen nie mógł go dogonić.
W końcu dotarli na brzeg. Tam złotowłosy zatrzymał się, co było tym dziwniejsze, że w pobliżu nie widać było żadnej łódki czy statku.

Wskoczył na tratwę z żaglem i zaczął machać ręką do Moroka, że to tutaj.
- Pospiesz się, ah.... potrzebuję trzech kompanów by pływać większym statkiem - powiedział z uśmiechem na ustach i zaczął odwiązywać linę.

Złotowłosy pospieszył się i wszedł na pokład. Chociaż...
- ... ta tratwa... jesteś pewien, że przetrzyma podróż aż do Baratie? - zapytał z niepokojem w głosie.

- Ty jesteś nawigatorem - powiedział z uśmiechem na ustach i spojrzał na niebo
- Musimy chwilę zaczekać - uśmiechnął się szeroko i położył na tratwie.

Na waszym miejscu naprawdę bym się zastanowił, zanim wypłynąłbym tą tratwą. Wszystkie oczy nagle kierują się w kierunku brzegu. To ja. Na pełne morze... Zwariowaliście? Kręcę głową, wchodząc na tratwę. W lewej ręce trzymam skrzynkę z narzędziami, za pasem mam dwie katany. Liny nie związane, deski źle przymocowane... Nie dopłynęlibyście tym do następnego brzegu. Wyciągam młotek ze skrzynki, po czym zaczynam przybijać gwoździe... ~Dobrze, że tędy przechodziłem... wariaci. Ta tratwa ledwo utrzymuje się na wodzie.~

Złotowłosy usiadł na pokładzie. Gdy usłyszał słowa Nimena, jego oblicze pokazało zdziwienie. Zdziwienie faktem, że jeszcze przed chwilą tak niecierpliwy kompan w rzeczywistości na coś jeszcze czeka.
- Zaczekać? Ktoś jeszcze ma przybyć? - zapytał od niechcenia, patrząc w niebo.
Gdy na pokład wszedł nieznajomy, Morok zdziwił się jeszcze bardziej. Zaraz zobaczył, co robi nowoprzybyły. Mógł wprawdzie z łatwością mu pomóc, nie chciał jednak zdradzać swoich mocy.
- Kim jesteś? - zapytał z uśmiechem osobnika, który zaczął wbijać gwoździe.

Ja? Zdziwiony patrzę się na jasnowłosego. Nazywam się Haward... i macie szczęście, że tu jestem. Mówiąc to znów odwracam się i przybijam kolejne gwoździe. ~Co za wrak... oni chcą tym wypłynąć na morze?~ Pytam się samego siebie w myślach. ~Na szczęście wziąłem zestaw narzędzi...~

Morok spojrzał w niebo, słuchając monotonnego stukotu młotka.
- Haward... - powiedział z uśmiechem, jakby smakując dźwięk tego słowa. Po chwili odwrócił twarz w stronę nowego kompana (jak zaczął o nim myśleć).
- Nazywam się Morok i chyba jestem nawigatorem tego... statku? - powiedział, nie będąc pewnym, jakiego słowa użyć. Uśmiechnął się szerzej.

Po skończeniu przybijania gwoździ biorę się za prawidłowe mocowanie lin. Słysząc ostatnie zdanie Moroka niemal wypadam za burtę, lecz udaje mi się po prostu paść na tratwę. Śmieję się przez chwilę, tocząc się po ziemi. W końcu wstaję ze łzami w oczach. Tak... naprawdę to jest statek. Drwiąco stwierdzam. Gdyby nie ja, to ten "statek" poszedłby na dno. Wracam do mocowania lin. ~Naprawdę... czego to ludzie nie wymyślą.~

Złotowłosy wstał i zaczął przyglądać się temu, co robił Haward.
- Jesteś szkutnikiem, czyż nie? - zapytał z zaciekawieniem w głosie i uśmiechem na ustach, splatając dłonie na plecach i pochylając się nad towarzyszem.

Szkutnikiem? Nie, ale znam się trochę na tym. Wystarczająco dobrze, żeby doprowadzić tą tratwę do stanu używalności, może jeszcze nawet trochę ulepszyć. Po przymocowaniu lin zajmuje się masztem, usztywniam go, bo teraz kiwa się jak pijany pirat. ~Rety, chyba zdążyłem w ostatniej chwili... mało brakowało, a zatonęłaby od odbicia od brzegu.~

Słysząc, ze ktoś przyszedł łapie i wyrzuca je za burtę, robi tak z drugim i stara się trochę zniszczyć tratwę, gdy to skończy wyskakuje na ląd.
- Kupimy Karawelę - powiedział z uśmiechem i pobiegł do stoczni.

Morok siedział na piasku plaży. Wyrzucony gwałtownie z tratwy, czekał na powrót Nimena, patrząc w niebo.
W ciągu ostatnich kilkudziesięciu minut poznał go, został przez niego niemal siłą wepchnięty na rozpadającą się tratwę, na którą po chwili wszedł również nieznajomy (którego po chwili złotowłosy poznał jako Hawarda). Następnie jednak ni z tego, ni z owego zostali z tratwy wyrzuceni.
"Wygląda na to, że z nim nie będziemy się nudzić" - pomyślał Morok, uśmiechając się.

Będąc wyrzucanym ląduję miękko na brzegu. Widząc człowieka niszczącego własną tratwę spoglądam na niego krzywo (-,-'). ~Zwariował czy jak?~ Mimo tego nie ingeruje w jego "pracę". Kiedy odbiega, podchodzę do zniszczonej tratwy i wyciągam z niej wszystkie rzeczy, które mogą się przydać (liny, gwoździe, płótno). ~Co za marnotrawstwo...~

Niedługo wrócił i wskazał palcem na Karawelę, której ozdobą na dziobie była głowa lwicy o kremowym kolorze. Kontrastowała z ciemnym kolorem desek, wykonanych prawdopodobnie z czarnego dębu.
- To nasza łódź - powiedział z uśmiechem na ustach i szybko pobiegł do jakiegoś sklepu rybnego, po chwili wrócił z workiem pełnym jedzenia na plecach. Za nim biegło dwóch jakiś ludzi z katanami w dłoni. Nie trudno się było domyślić, że ukradł ten prowiant. Wskoczył na łódź i zaczął krzyczeć wciągając kotwicę
- Płyniemy, odwiążcie linę. Odpływamy